Ik merk dat steeds meer mensen ‘zomaar’ strooien met de term hooggevoeligheid. Daar heb ik moeite mee. Voor mij voelt het dan alsof je dan opeens ‘speciaal’ bent.
Welke opvoedstijl hebben jullie?
Ze komen bij mij binnen, ik stel me voor en ze gaan zitten. Ze lijken wat gespannen. Ik zie dat bij moeder de tranen hoog zitten. Ik breek het ijs door over koetjes en kalfjes te beginnen, thee en koffie aan te bieden.
Waarom doordrammen niet werkt (en wat wél!)
Ik loop op het schoolplein van de kleuterklas. Ik voel me verloren, en weet niet wat ik moet doen. Het lijkt alsof alle andere kinderen elkaar al kennen. En ik?